Ἀπὸ
παιδάκι ἀθόρυβα τὴ χάρη της δουλεύω·
στὸν
ἔρωτά της τὸν κρυφὸ τὴ νιότη μου ἀσωτεύω,
μὰ
κάποτε θὰ μοῦ δοθεῖ τὸ δῶρο ποὺ γυρεύω.
Κι
ἂν εἶναι καὶ τὰ μάτια μου νὰ ἰδοῦν τὸ ὡραῖο της σῶμα
μὲ
κάνα Φαῦνο ἢ Σάτυρο νὰ κυλιστεῖ στὸ χῶμα
θὰ
πνίξω τὸ παράπονο καὶ θὰ προσμένω ἀκόμα.
Μὰ
κάποτε, ὅταν ἔφηβος ὡραῖος κι ἐγὼ θὰ γίνω,
τὸ
ἐρωτικὸ τραγούδι μου θ’ ἀκούσει καὶ τὸ θρῆνο
καὶ
ξαφνιασμένη, τρυφερὰ θὰ μὲ καλέσει: Μίνω…
Ἂ!
Θ’ ἀγαπήσει κάποτες ἡ δέσποινα κι ἐμένα
καὶ
μ’ ἕνα ἀπὸ τὰ χείλη της φιλὶ τ’ ἀγαπημένα
τὴ
μυστικιά της ὀμορφιὰ θὰ ἐμπιστευτεῖ σ’ ἐμένα…
ΜΙΝΩΣ
ΖΩΤΟΣ
Πίνακας: Frederic Leighton - Erotic image
