Μισὴ ὥρα

Μήτε σὲ ἀπέκτησα, μήτε θὰ σὲ ἀποκτήσω

ποτέ, θαρρῶ. Μερικὰ λόγια, ἕνα πλησίασμα

ὅπως στὸ μπὰρ προχθές, καὶ τίποτε ἄλλο.

Εἶναι, δὲν λέγω, λύπη. Ἀλλὰ ἐμεῖς τῆς Τέχνης

κάποτε μ’ ἔντασι τοῦ νοῦ, καὶ βέβαια μόνο

γιὰ λίγην ὥρα, δημιουργοῦμεν ἡδονὴν

ἡ ὁποία σχεδὸν σὰν ὑλικὴ φαντάζει.

Ἔτσι στὸ μπὰρ προχθές – βοηθῶντας κιόλας

πολὺ ὁ εὐσπλαχνικὸς ἀλκολισμός –

εἶχα μισὴ ὥρα τέλεια ἐρωτική.

Καὶ τὸ κατάλαβες μὲ φαίνεται,

κ’ ἔμεινες κάτι περισσότερον ἐπίτηδες.

Ἦταν πολλὴ ἀνάγκη αὐτό. Γιατὶ

μ’ ὅλην τὴν φαντασία, καὶ μὲ τὸ μάγο οἰνόπνευμα,

χρειάζονταν νὰ βλέπω καὶ τὰ χείλη σου,

χρειάζονταν νἆναι τὸ σῶμα σου κοντά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Πίνακας: Soda Fountain - William James Glackens

Ἡ προσδοκία ἑνὸς ἐραστοῦ

Ἀπὸ παιδάκι ἀθόρυβα τὴ χάρη της δουλεύω·

στὸν ἔρωτά της τὸν κρυφὸ τὴ νιότη μου ἀσωτεύω,

μὰ κάποτε θὰ μοῦ δοθεῖ τὸ δῶρο ποὺ γυρεύω.

Κι ἂν εἶναι καὶ τὰ μάτια μου νὰ ἰδοῦν τὸ ὡραῖο της σῶμα

μὲ κάνα Φαῦνο ἢ Σάτυρο νὰ κυλιστεῖ στὸ χῶμα

θὰ πνίξω τὸ παράπονο καὶ θὰ προσμένω ἀκόμα.

Μὰ κάποτε, ὅταν ἔφηβος ὡραῖος κι ἐγὼ θὰ γίνω,

τὸ ἐρωτικὸ τραγούδι μου θ’ ἀκούσει καὶ τὸ θρῆνο

καὶ ξαφνιασμένη, τρυφερὰ θὰ μὲ καλέσει: Μίνω…

Ἂ! Θ’ ἀγαπήσει κάποτες ἡ δέσποινα κι ἐμένα

καὶ μ’ ἕνα ἀπὸ τὰ χείλη της φιλὶ τ’ ἀγαπημένα

τὴ μυστικιά της ὀμορφιὰ θὰ ἐμπιστευτεῖ σ’ ἐμένα…

ΜΙΝΩΣ ΖΩΤΟΣ

Πίνακας: Frederic Leighton - Erotic image